Op 12 februari jl heeft een kantonrechter in Amsterdam enkelglas officieel erkend als een gebrek aan een woning, waardoor de verhuurder verplicht is dit probleem op te lossen. De rechter benadrukte dat een groot energielek in een woning in 2024 niet als normaal kan worden beschouwd. In het kader van de wettelijke verplichting van verhuurders om huurders een behoorlijk woongenot te bieden, is slechte isolatie niet meer aanvaardbaar, vooral gezien de klimaatcrisis en de sterk gestegen energiekosten.
De zaak werd aangespannen door een huurder in het centrum van Amsterdam, gesteund door de Amsterdamse stichting !WOON en het Emil Blaauw Proceskostenfonds. De verhuurder zou in beroep kunnen gaan, maar !Woon wijst er op dat het sneller en voordeliger is om isolatieglas te laten installeren.
Het probleem van enkelglas is wijdverbreid in Nederland, met naar schatting één miljoen woningen die er nog steeds mee zijn uitgerust, waarvan er 100.000 in Amsterdam zijn. Dit vormt een aanzienlijk en onnodig energieverlies dat gemakkelijk en snel kan worden verholpen. Gezien de hoge energiekosten, de dringende noodzaak om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen en de noodzaak om de afhankelijkheid van gas en olie uit Rusland te verminderen, is het volgens organisaties als !WOON en de Woonbond onaanvaardbaar dat dit probleem blijft bestaan.
!WOON en de Woonbond pleiten al geruime tijd voor de erkenning van enkelglas als een gebrek, wat de installatie van isolatieglas aanzienlijk zou versnellen. Momenteel kunnen huurders initiatief nemen en een voorstel aan de verhuurder doen, maar dit proces is bewerkelijk en tijdrovend.
De uitspraak van de kantonrechter is van groot belang en zou kunnen worden toegepast op tal van oude woningen in Nederland. Een rechter oordeelt geval per geval, daarom pleit !Woon voor duidelijkheid van de minister. Tjerk Dalhuisen van !WOON: “Niemand zit te wachten op een stapel lange juridische discussies. Dat hoeft ook niet als de minister iedereen snel duidelijkheid geef en het algemeen maakt. Dan is Nederland binnen een paar jaar van dit energielek af. Aanpassing van de wet is niet nodig, alleen een aanwijzing van de minister om enkelglas op te nemen in het lijstje gebreken.”
Volgens de wet wordt een gebrek gedefinieerd als een staat of eigenschap van de zaak die het genot ervan belemmert zoals verwacht door de huurder bij het aangaan van de overeenkomst. De rechter onderstreept dat maatschappelijke ontwikkelingen, waaronder groeiend bewustzijn over klimaatverandering en stijgende energiekosten, een rol spelen bij het bepalen van wat als een gebrek wordt beschouwd.
De uitspraak van de rechter houdt ook rekening met het politieke debat over enkelglas. Hoewel de minister in een brief op 19 januari jl. enkelglas nog niet als een gebrek wilde aanmerken vanwege mogelijke negatieve effecten op ander beleid, ziet de rechter dat de minister actief maatregelen neemt om enkelglas weg te werken. De rechter zegt hierover:
'In deze brief wordt niet opgemerkt dat enkel glas geen gebrek zou kunnen zijn. Uit de brief kan juist worden afgeleid dat de minister juist maatregelen beoogt te nemen om enkel glas weg te werken. Het is aan de minister om algemeen beleid te voeren en de diverse onderdelen daarvan in balans te brengen. In een individuele zaak dient echter te worden beoordeeld of daarin aan de wettelijke maatstaf voor een gebrek wordt voldaan. Het argument van de minister in de brief dat een algemene kwalificatie van enkel glas als gebrek een integrale aanpak van de isolatie van woningen zou belemmeren gaat in deze zaak in elk geval niet op.' De rechter wijst ook nog op het voornemen van de minister om in de woningwaardering aftrekpunten toe te passen voor energie labels E,F en G.
De uitspraak is hier te lezen