Op 29 december 2021 overleed Ton Streppel op 68-jarige leeftijd. Ton Streppel was tijdens zijn werkzame leven in de volkshuisvesting o.a. bestuurder bij WonenBreburg, interim-bestuurder bij Charlotte van Beuningen, Woningstichting Laarbeek, TBV Wonen en Helpt Elkander, voorzitter van de Raad van Commissarissen van Woonveste en bestuurslid bij Aedes. In 2006 was hij lid van de werkgroep die de eerste Govenancecode Woningcorporaties opstelde. Op verzoek van de RvC van Helpt Elkander plaatsen wij een In Memoriam in deze nieuwsbrief.
 |
"Er zijn veel volkshuisvesters in Nederland, maar toch maar weinig zoals Ton. Wat maakte hem nu zo uniek?
Ton was slim en een snelle denker, hij doorzag de volkshuisvesting in Nederland in zijn geheel, in de regio en op woningcorporatie-niveau én kon goed focussen op relatief kleine problemen, die toch ook opgelost moesten worden. Ton had een visie op de volkshuisvesting, was vanaf het begin zeer sterk tegen de verhuurdersheffing omdat hij doorzag wat dit met de bouw van nieuwe woningen in heel Nederland zou kunnen gaan betekenen. Hij kreeg gelijk. Ton was creatief in zijn denken, kon goed zoeken naar een alternatief. Als iets niet linksom kon, dan toch zeker rechtsom. Of desnoods ondersteboven. Tons hart was groot voor de mensen in Nederland die aangewezen zijn op een huurhuis en hij wilde dat we voldoende nette, betaalbare huurwoningen voor hen beschikbaar hadden. Die wens was leidend in zijn werk.
Ton was ook een sterke persoonlijkheid. Hij kon duidelijk zijn in wat er moest gebeuren. En zocht en vond de mensen om samen het pad er naar toe te bewandelen. Ton was bestuurder, directeur-bestuurder, adviseur, interimmer en commissaris in en voor de woningcorporaties. In al die functies en verantwoordelijkheden heeft hij menig woningcorporatie én de medewerkers geleid en geholpen.
Ik leerde Ton in het begin van deze eeuw kennen als toezichthouder toen hij interim directeur-bestuurder werd bij de Woningstichting Laarbeek. In 2020 belde de toenmalige voorzitter van de raad van commissarissen, Marlie Bongaerts, en vroeg wat ik ervan zou vinden als Ton de interim-klus zou oppakken bij Woningstichting Helpt-Elkander. Het was een enorme geruststelling dat Ton het ook ging doen.
Met Ton hadden we niet alleen een slimme en snelle denker, niet alleen die sterke persoonlijkheid die we nodig hadden en ook niet alleen een hele ervaren volkshuisvester in huis. We hadden bovenal een fantastisch fijn mens, een sociaal mens, een man met hart voor iedereen en die betrokken was bij de club. Toen we afscheid van hem namen zei hij dat dit zijn laatste interim-klus was, omdat hij meer tijd wilde besteden aan zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen.
“Huil niet” heet het gedicht dat aan het einde van de herdenkingsdienst van Ton werd uitgesproken. Dat zal niet heel makkelijk zijn voor Tons vrouw Monique, zijn kinderen Huub en Sara en Liesbeth en Marco en zijn kleinkinderen Anne, Bas en Tim.
We wensen hen, mede namens de mensen van Helpt Elkander, alle sterkte toe."
Carla Grootjen
Voorzitter RvC Helpt Elkander