In de afgelopen jaren kenmerkte het toezicht op de woningcorporaties zich in de eerste plaats door het toezien op ratio’s en procedures. Zowel het interne als externe toezicht ademde een en al systeemwereld, gevoed door de nodige excessen die leidden tot het aantrekken van de teugels. Een noodzakelijke fase. Maar tegelijk een fase die ervoor zorgde dat corporaties steeds minder goed konden inspelen op de veelkleurigheid en onvoorspelbaarheid van de alledaagse werkelijkheid. Sinds een aantal jaren slaan veel corporaties een andere weg in. Terug naar de bedoeling.
Met meer ruimte voor frontlijnwerkers om te doen wat nodig is in specifieke situaties en op basis van gedeelde waarden. Ook als dat even niet past in het standaardbeleid. Wat is daarvan de betekenis voor het interne toezicht? Hoe houd je toezicht op het geven van ruimte? Want dat is toch wel een ogenschijnlijke tegenstelling. Marieke Prins, commissaris bij Zayaz en Thuisvester, en Maartje de Kruijf, bestuursadviseur bij Zayaz en partner bij FRAEY, delen hun ervaringen en houden een pleidooi voor -wat zij noemen- meerstemmig toezicht. Hoe? Door meer variëteit aan te brengen in beeld- en oordeelsvorming en steeds bewust te schakelen tussen inzoomen en uitzoomen. Tussen cijfers en modellen enerzijds en metaforen en verhalen anderzijds. En bovenal door meer open te staan voor verwondering en voor vertrouwen, cultuur en rituelen. Zoals bij de inwijding van Mariakapel in Zundert.
Lees hier het hele artikel op de website van de VTW