Inleiding

We weten het allemaal: Nederland zit midden in een wooncrisis. Ook corporaties moeten bouwen, bouwen, bouwen. En de ruimte in Nederland is schaars: om woningen te kunnen bouwen, zijn geschikte locaties nodig, en die zijn er niet overal of onvoldoende.

Het nieuwe kabinet, met minister Hugo de Jonge Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening voorop, legt de lat hoog: tot 2030 moeten er grofweg 100.000 woningen per jaar worden gebouwd. De Jonge stelt bovendien dat in elke gemeente 30 procent van alle woningen sociale huur moet zijn. Met de afschaffing van de verhuurderheffing per 2023 hebben corporaties meer ruimte om te investeren. Van corporaties wordt dus ook meer verwacht.

Zonder grond/bouwlocatie kan je echter geen woningen bouwen. De vraag is welke opties er voor corporaties zijn om wél te kunnen bouwen. Kort gezegd zijn er vier mogelijkheden: (her)bouw op eigen grond, verkoop grond door gemeente, aandeel in plan ontwikkelaar en zelf grond kopen. In deze handreiking staan de auteurs uitgebreider stil bij deze opties.

De verantwoordelijkheid voor het grondbeleid ligt in eerste instantie bij de gemeente. Corporaties moeten echter een eigen strategie ontwikkelen om voldoende te kunnen bouwen: grondbeleid is daar een wezenlijk onderdeel van. Om aan grond te komen, is niet eenvoudig en vaak een zaak van lange adem. Corporaties moeten samenwerken met andere partners in het lokale en regionale speelveld, niet alleen met de gemeente, maar ook met corporaties uit de regio én ontwikkelaars die hun eigen plannen maken.

Hoe raakt het grondbeleid de strategie van de corporatie? De RvC moet over dit strategische vraagstuk op tijd het goede gesprek voeren met het bestuur. De nood is hoog. Wees er als RvC op tijd bij en stel de goede vragen aan het bestuur. In deze handreiking helpen de auteurs u op weg.